mouse code

تمام راه ظهور تو با گناه بستم
دروغ گفته ام آقا كه منتظر هستم
كسي به فكر شما نيست راست مي گويم
دعا براي تو بازيست راست مي گويم
اگرچه شهر براي شما چراغان است
براي كشتن تو نيزه هم فراوان است
من از سرودن شعر ظهور مي ترسم
دوباره بيعت و بعدش عبور مي ترسم
من از سياهي شب هاي تار مي گويم
من از خزان شدن اين بهار مي گويم
كسي كه با تو بماند به جانت آقا نيست
براي آمدن اين جمعه هم مهيّا نيست

یک روز پیغمبر (ص) از گرمی تابستان

همراه علی(ع) می رفت در سایه نخلستان

دیدند که زنبوری از خانه خود پر زد

آهسته فرود آمد بر دامن پیغمبر

بوسید عبایش را دور قدمش پر زد

بر خاک کف پایش صد بوسه ی دیگر زد

پیغمبر از اوپرسید آهسته بگو جانم

طعم عسلت از چیست؟ هر چند که میدانم

زنبور جوابش داد.چون نام تو میگویم

گل می کند از نامت صد غنچه به کندویم

تا یاد تو را هر شب چون گل به بغل دارم

هر صبح که بر خیزم در سینه عسل دارم

از قندوشکر بهتر خوشتر ز نبات است این

طعم عسل ازمن نیست. طعم صلوات است این 

   دیدم آن حالات شوق و شور را
در میان چهره هاشان نور را

در هوای عاشقی پر می زدند
تا خدا با گریه معبر می زدند

در دل شب با نوا و زمزمه
ذکرشان “یافاطمه ” ” یا فاطمه ”

بین چهره عکس یک لبخند بود
همه ی هستیّ شان سربند بود

از همه افلاک برتر بوده اند
دوست نه،بلکه برادر بوده اند

تشنه لب دادند جان پای حسین
عاشقان حضرت پیر خمین

با شهادت زندگی زیبا شود
عاشقی با سوختن معنا شود

حال،آنها رفته و ما مانده ایم
از شهادت ، ما همه جا مانده ایم

تا نفس داریم تا که زنده ایم
ای شهیدان از شما شرمنده ایم

***پاسدار شهید محمد امیری فر****

.....   هر چند همچو گل همه بر باد رفته اند

هرگز گمان مدار که از یاد رفته اند

اینان نه آن گل اند که گویی در این بهار

از یاد رفته اند چو بر باد رفته اند

ادامه دارد ..  . . . .