درخت غم به جانم کرده ریشه
به درگاه خدا نالم همیشه
رفیقان قدر یکدیگر بدانید
اجل سنگ و است آدم مثل شیشه
رشته ای بر گردنم افکنده دوست
می کشد جایی که خاطر خواه اوست
زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد
زندگی مانند قطاری است و آخرین ایستگاه آن وداع با خوبان است
گزیده ای از نامه شهید به همسرش